به گزارش عصر ایذه، تبلیغات امروز سهم و جایگاه ویژه‌ای رادر معرفی، عرضه و تقاضای کالا‌ها و خدمات انجام می‌دهد، تا جاییکه هر روز روش‌های متنوع و پیشرفته‌ای متناسب با نیاز و مصرف مردم برای انجام تبلیغ ارائه می‌شود.
در نتیجه تبدیل به یک حرفه و شغل شده چرا که افراد زیادی در این بین نیازسنجی کرده و فرصت را غنیمت شمرده و بنگاه‌های تبلیغاتی زیادی راه اندازی کرده و با اتخاذ روش‌های متنوع تبلیغاتی (مجله‌های تبلیغاتی، سایت‌ها و وبلاگ‌ها، بردهای الکترونیکی تبلبغات و…) خدماتی را در جهت شناسایی یک محصول یا خدمت یک موسسه و نهاد انجام می‌دهندواتفاقا درآمدخوبی را هم از این راه بدست می‌آورند.
ناگفته نماند ازیک طرف این موضوع یعنی تبلیغات هم جز وظایف برخی نهادهای دولتی است و ازطرفی برای برخی از این نهاد‌ها از این طریق (اجاره بردهای اماکن عمومی) کسب درآمد نیز می‌شود.
انجام وظیفه یا کسب درآمد!
دولت برخی نهاد‌ها را موظف کرده که همواره به بحث فرهنگسازی عمومی اهمیت بدهند و این وظیفه در برخی نهاد‌ها همچون شهرداری‌ها، سازمان تبلیغات و… اهمیت بیشتری دارد و گاه بخش مهمی از رسالت آنهاست؛ گاه فرهنگ سازی جهت ایجاد یک رفتار مثبت و گاه جهت تثبیت هرآنچه بصورت مثبت وجود دارد.
از نگاهی دیگر مساله، مساله فرهنگ سازی عمومی را که بررسی می‌کنیم تبلیغات، خصوصاً تبلیغاتی که مخاطب عام دارند نقش مهمی را دربحث فرهنگ بازی می‌کنند.
در این گزارش سعی شده بنا به ضرورت به یک نوع از این تبلیغات عمومی یعنی همان تبلیغات درون شهری توسط نهاد‌ها و بواسطه تابلوهای اعلانات، بردهای تبلیغاتی و… نصب شده در مراکز عمومی ومیدان‌های اصلی شهر پرداخته شود.
مراکزی که با دریافت یک هزینه توسط برخی نهاد‌ها از صاحبان تبلیغ اجازه نصب آگهی‌ها و بنرهای تبلیغاتی را می‌دهند.
البته این موضوع از نظر ماهیچ مشکلی ندارد و اتفاقا به جای خود می‌تواند یک روش مناسب برای شناسایی محصولات وخدمات مثبت و باکیفیت جهت رفاه حال شهروندان باشد اما مساله سوال برانگیز این است که سهم مطالب فرهنگی و آموزشی در میان این موج تابلوهای تبلیغات چقدر است؟
این موضوع را در شهر کوچک «ایذه» که بررسی می‌کنیم سوال‌های جالبی برایمان پیش می‌آید که اتفاقا جواب‌های جالبی در پی ندارد.
ایذه چند میدان اصلی دارد که به فاصله کمی از هم قرار دارند اما همین چند مرکز و میدان اصلی را در یک زمان کوتاه که بازدید کنید چشمتان بیشتر با واژه‌هایی چون تبریک، انتصاب، عزل، تشکر، صعود، عروج و…. آشنا می‌شود و یا ثبت نام فلان دانشگاه و نرخ سود فلان بانک و… اما دریغ از یک بنر کوچک ۱متری که حاوی یک نکته آموزشی و یا فرهنگی باشد.
مثلا درباره اثرات زیانبار استفاده از اینترنت، تلفن همراه، فضای مجازی، فست فود‌ها، یا یک نکته فرهنگی مثلا درباره زشتی و غی بهداشتی بودن عمل پرت کردن آب دهان در خیابان و یا …
حال سوال این است که آن اداره‌ای که با اخذ هزینه مجوز نصب این‌همه آگهی تبلیغات و پیام‌های تبریک شخصی را در میادین اصلی وعمومی می‌دهد و از این طریق کسب درآمد نیز می‌کند، آیا در ردیف بودجه‌هایش و در شمار وظایفش نیامده که سالیانه کمی هم کار فرهنگی عمومی انجام دهد ولو به یک جمله کوتاه آموزشی یا فرهنگی که در این مکان‌ها نصب شود؟
چیزی که آنقدر کم دیده‌ایم یا اصلا ندیده‌ایم که بیشتر شهروندان شاید ندانند که این جز حداقل‌های حقوق شهروندی شان است.
و امروز این ضعف را کمی خاص‌تر و مناسبتی‌تر که نگاه کنیم غربت یک مساله دینی، فرهنگی رنجشی افزون‌تر ایجاد می‌کند.
با وجود اینکه به اواخر ماه مبارک رمضان رسیده ایم، اما همچنان در میان این حجم عظیم بنر‌ها و تابلوهای تبلیغاتی رنگارنگ با طول و عرض‌های عجیب که هر روز در ملأعام چشم نوازی می‌کنند، جای یک تابلو یا نوشته کوچک که خوش آمد بگوید این ماه را خالیست،
یک نوشته که یاداوری کند حرمت این ماه را، آداب این میهمانی را…
یک توصیه کوچک که یادآوری کند روزه خواری این حرام الهی را حرمت نگه دارند!!!
جای تاسف که رمضان نیز در ردیف بودجه‌ها و امور ادارات غریب‌تر از همه واقع شده
کافیست چند دقیقه کوتاه در شهر بچرخیم، آب سرد کن‌های روشن، بوی طباخی رستوران‌ها و فست فود‌ها در طول روز و…
همه این‌ها نشان از ضعف وکم کاری فرهنگی در زمینه احیاء و یادآوری شعائریست که از یاد برده‌اند..
ازیاد برده‌ایم که روزه خواری حرام است، اما شاید همه این فراموشکاری‌ها با چند جمله کوتاه با چند بنر کوچک در مراکز مهم و اصلی و مکانهای عمومی دوباره به یادمان آورد و دیگر ازاین دست رفتار‌ها نبینیم.
فرهنگ سازی یعنی تکرار و تداوم یک مسئله تا وقتی یک رفتار مثبت و سبک زندگی مردم شود
رمضان که یک سبک زندگی واقعی است آنقدر غریب مانده که شاید این روز‌ها روزه داران ترجیح می‌دهند بیشتر در خانه بمانند و بیرون نروند که روزه خواران به خوردن و آشامیدنشان در ملأعام بپردازند و وطباخی‌ها به طبخشان و کلا کمتر در رو دروایسی قراربگیرند، وحداقل آن‌ها اذیت نشوند!
ماه بزرگی که طبق تحقیقات بخاطر معنویت بالای آن و قرار گرفتن مردم جامعه در این هاله معنویت مفاسد اجتماعی از جمله (قتل، سرقت، درگیری، تجاوز‌ها و…) با کاهش چشم گیری مواجه است، می‌تواند با کمی همت و دقت نهاد‌ها در زمینه فرهنگ سازی عمومی در قالب همین تبلیغات ساده جامعه را در بستر آرامش مضاعفی قرار دهد.
سلام….نمی دونم مطلب رو کی نوشته..اما انگار ایشون این وقتا بیرون نمیرن…اولا که دو تا اب سرد کن قراضه و عتیقه هست که اونم تو روزای عادی هم کسی رغبت نمی کنه ازشون آب بخوره…بعدم همه رستورانا تعطیلن روزا…جز چند تا ساندویچی که اونام غذای سرد میدن…مشکل شهر با شعار و پارچه نویسی حل نمیشه…