عصر ایذه: غار یا اشکفت سلیمان در فاصله ۳ کیلومتری جنوب غربی شهر ایذه ، در انتهای درهای واقع شده است. اشکفت سلیمان محوطهای وسیع است که در درون صخره طبیعی کوه به صورت سرپناهی با آثار آبرفتی و یک چشمه آب شیرین گوارا (که از درون غاری کوچک و باریک بیرون میآید) پدید آمده است. روبروی مجموعه اشکفت سلیمان و در منتهیالیه کوهی، دو نقش نیم رخ برجسته که در درون دو چهارگوش مقعر حجاری شدهاند، وجود دارد.
نقش اول مرکب از تصویر سه شخص است که پشت سر هم در یک ردیف ایستادهاند. آتشدانی فروزان در جلوی آنهاست که بلندی آن تا زانوان آنها میرسد. در لوحه دوم که با فاصله چند متر از لوحه اول و بر سطح سنگی دیگر حجاری شده، دو نقش وجود دارد که یکی از آنها نقش مردی و دیگری نقش زنی است. اما در شرق این دو لوحه، اشکفت بزرگ یعنی سایهبان خمیده کوه وجود دارد که در زر آن بر روی بدنه کوه یک کتیبه مستطیل شکل میخی و چند نقش حجاری شده و در زیر این کتیبه که در نقطه مرتفعی قرار دارد، محل جلوس یا تختگاه و یا انجام مراسمی آئینی دیده میشود.
