به گزارش پایگاه خبری عصر ایذه ، با خروج ذلیلانه شاه از ایران در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۵۷، “شاپور بختیار” به عنوان آخرین تیر امید رژیم پهلوی، در مسند نخست‌وزیری باقی مانده بود. اما اعتراضات و شورش‌های مردمی برای در هم پیچیدن طومار پهلوی، یقینا عاقبت خوشی را برای نخست‌وزیر بی اختیار رژیم باقی نگذاشته بود.
* بختیار در روز ۶ بهمن ۱۳۵۷ بسته بودن فرودگاه‌ها را اعلام کرد؛ این فرمان بختیار به پردامنه شدن اعتراضات و اعتصابات مردمی انجامید.
* در همین حال، حضرت امام(ره) از پاریس پیام‌هایی را مبنی بر ادامه اعتراضات مردمی ابلاغ می‌کردند. مصر بودن امام امت بر روی حرف و آرمان خویش و نیز بلندتر شدن فریاد استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی از سوی مردم، باعث شد تا بختیار از مواضع خود عقب‌نشینی کرده و دستور بازگشایی فرودگاه‌ها را در تاریخ ۹ بهمن ۱۳۵۷ صادر نماید.
* بختیار با خود می‌اندیشید که با این حرکت می‌تواند آتش خشم مردم را فرونشاند و با کشاندن حضرت امام به پای میز مذاکره و اعطای امتیازاتی به ایشان، انقلاب اسلامی را عقیم سازد.
* مقدمات و شرایط برای ورود امام به کشور در حال فراهم شدن بود؛ اما همچنان نگرانی‌هایی به قوت خود باقی بود؛ نگرانی‌هایی مبنی بر انهدام هواپیمای حامل امام و یا شرایط نظیر آن. اما امام امت فردی نبود که با این قبیل تهدیدات و شایعات ترسی به دل خود راه دهد و از مواضع و ارزش‌هایی که سال‌ها برای آن هزینه پرداخت کرده، پاپس بکشد.
* همین روحیه ایستادگی و مقاومت جویانه امام سبب شد تا ۳ روز بعد از اعلام فرمان بختیار مبنی بر گشایش فرودگاه‌ها، پرستوی مهاجر پس از متحمل شدن ۱۵ سال تبعید به آشیانه خویش بازگردد.
* انتظارها به پایان رسید. امام، میهن و امت این بار در کنار هم؛ اتفاق میمونی که قلب تاریخ سال‌ها به شوق محقق شدن آن تپیده بود؛ همه مضطرب و نگران بودند جز یک نفر؛ آن هم “امام” که همواره قلبش مطمئن بود و ضمیرش آرام.
* با ورود حضرت امام به سالن فرودگاه، فریاد “الله اکبر” سالن فرودگاه را به لرزه درآورد.مستقبلین با خواندن سرود “خمینی ای امام”، اشک‌های مشتاقان را بر گونه‌هایشان جاری کرد.
* حضرت امام(ره) در فرودگاه بیاناتی را ایراد نمودند: “من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر می‌کنم. عواطف ملت ایران به دوش من بارگرانی است که نمی‌توانم جبران کنم.”
* صدها خبرنگار و عکاس و فیلمبردار برای به ثبت‌رساندن این رویداد تاریخی به فرودگاه آمده بودند. جمعیت استقبال‌کننده در طول ۳۳ کیلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا که مقصد بعدی امام بود. بین ۴ تا ۸ میلیون نفر تخمین زده می‌شد.
* با وجود سرمای زمستان، دیشب هزاران مشتاق زیارت حضرت امام، در مسیر حرکت ایشان خوابیده بودند.
* حضرت امام با حضور در بهشت زهرا اولین سخنرانی خود را پس از ۱۵ سال در خاک ایران ایراد فرمودند؛ ایشان در بخشی از بیناتشان فرمودند: “من وقتی چشمم به بعضی از این‌ها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگینی‌ای در دوشم پیدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بیاورم.
“محمدرضا پهلوی” فرار کرد و همه‌چیز ما را به باد داد. مملکت ما را خراب کرد و قبرستان‌های ما را آباد.
ایشان در نطقی تاریخی و به‌یادماندنی از تغییر حکومت به پشتیبانی مردم تأکید کردند و فرمودند:” من دولت تعیین می‌کنم، من توی دهن دولت می‌زنم… من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.”
* درحالی‌که مراسم ورود حضرت امام به طور مستقیم از تلویزیون پخش می‌شد، نظامیان با یورش به این سازمان از ادامه پخش آن ممانعت کردند.
* عده‌ای از مردم با قطع جریان پخش مستقیم ورود حضرت امام از تلویزیون به علت هجوم مأمورین نظامی، از عصبانیت تلویزیون‌های خود را به خیابان پرت کردند.
* امام سوار بر ماشین بلیزر راهی بهشت زهرا شدند، اما هنوز کمی از مسیر مانده که “بلیزر” خاموش شد. اصرار امام بر این بود که از ماشین پیاده شوند می‌فرمودند: ما باید برویم قطعه ۱۷ مردم منتظرند؛ بالاخره هلی‌کوپتری از جانب پرسنل هوا نیروز آمد و مقتدای مردم را تا قطعه ۱۷ شهدا مشایعت کرد.
* ایشان طی سخنرانی خویش بر اصل دموکراسی و مردم سالاری دینی تاکید داشته و فرمودند: مجلسی که بدون اطلاع مردم است و بدون رضایت مردم است، این مجلس، مجلس غیرقانونی است.
* سخنان نوید بخش امام در قطعه ۱۷ بهشت زهرا و اتمام حجت ایشان با دولت بختیار که فرمودند: من دولت تعیین می‌کنم و در دهان این دولت می‌زنم، بذر امید را در دل مستضعفین و انقلابیون کاشت و اینک با درایت،شجاعت و بصیرت رهبر انقلاب اسلامی، آیت‌الله خامنه‌ای این نهال آبیاری شده و به درختی تنومند تبدیل شده است.
