در دوران قبل از انقلاب اسلامی سوادآموزی به مفهوم امروزی و به شکل گسترده در بین کوچ نشینان رواج نداشت و فقط تعداد معدودی از عشایر با خواندن و نوشتن آشنایی داشتند.
از زمان پیروزی انقلاب اسلامی، وزارت آموزش و پرورش نیز به نوبه خود در زمینه آموزش و سوادآموزی فرزندان عشایر همت ورزیده و کارهای بسیار مطلوب و ارزنده ای در این خصوص به انجام رسانده است.
در سالهای اخیر نیز با نگاه ویژه ای به مسائل آموزش و پرورش مناطق روستایی و عشایر پرداخته شده است. با رونمایی از سند تحول بنیادین وزارت آموزش و پرورش در آذرماه سال ۱۳۹۰ اتفاقات آموزشی خوبی در مناطق محروم و عشایری افتاده است ولی مدارس عشایر در خوزستان مشکلاتی دارند که در سال های اخیر با آن دست و پنجه نرم می کنند.
قشر عشایر در استان خوزستان ۳ درصد جمعیت را تشکیل می دهند که شامل ۲۳ هزار خانوار با ۱۴۰ هزار نفر جمعیت هستند که ۱۲ درصد جمعیت عشایر کشور را تشکیل می دهند.
در حال حاضر آموزشوپرورش عشایر استان ۱۴ هزار دانش‌آموز را در گستره ۳۲ هزار کیلومتری در ۱۴ منطقه آموزشی با هزار و ۵۰ معلم تحت پوشش قرار داده است.
در خوزستان شهرهای شمالی و روستاهای کوهستانی همیشه زودتر از سایر شهرها شاهد سرما هستند از همین رو دانش آموزان عشایری که در این مناطق درس می خوانند؛ از فصل پاییز لباس‌های گرم به تن کرده و آماده روزهای سردتر فصل زمستان می شوند.
این دانش آموزان که در فضایی کاملا متفاوت با فضاهای آموزشی شهری درس خوانده و در موارد متعددی با وجود امکانات اندک افتخارآفرینی های بزرگی داشته اند و از دل همین افراد چهره های شاخص و سرشناس سر برآورده اند امروز در این سوز و سرمای فصل زمستان، در رویای کلاس های گرم هستند.
در این باره حمید قنبری رییس آموزشوپرورش عشایر خوزستان در جلسه اخیر شورای آموزشوپرورش استان گفت : در حال حاضر در مدارس عشایری نیاز شدیدی به وسایل گرمایشی وجود دارد.
وی با اشاره به وجود ۵۵۰ مدرسه در مناطق عشایری استان، اذعان می کند : یک سوم مدارس عشایر نوساز هستند و ۹۵ مدرسه فرسوده با قدمت بیش از ۳۰ سال وجود دارد؛ همچنین ۷۲ مدرسه کانکسی، ۶۸ مدرسه سنگی و کپری و ۶۵ مدرسه چادری هستند. علاوه بر این ۵۰ مدرسه به‌صورت استیجاری هستند که از سنگ و خشت ساخته شده‌اند و مشکلات خاص خود را دارند. ۵۰ درصد مدارس عشایر فاقد سرویس بهداشتی مناسب هستند و فضای آموزشی مدارس مناطق عشایری زیبنده نظام، مطلوب دانش‌آموزان و در شأن معلمان نیست.
رییس آموزشوپرورش عشایر خوزستان خاطرنشان می کند: تغییر این وضعیت نیازمند یک اراده از سوی مسئولان استانی است. همچنین نیازمند آن هستیم که خیرین به‌صورت جدی به مدارس عشایری کمک کنند.
قنبری همچنین می گوید: توجه به زیرساخت‌های آموزشی یک ضرورت است و اگر اقدام جدی نشود شاهد مهاجرت عشایر به حاشیه شهرها و شکل‌گیری زاغه‌نشینی خواهیم بود که آسیب‌های اجتماعی بسیاری به دنبال خواهد داشت.
بر این اساس دانش‌آموزان عشایری دارای استعدادهای فراوان اما فاقد امکانات مهم و استراتژی آموزشی هستند که امروز مهمترین مطالبه این دانش آموزان؛ گرم شدن کلاس هایشان در سرمای زمستان است که امیدواریم مسئولان این مطالبه به حق آنان را پیگیری و اقدام جدی در این خصوص داشته باشند.
انتهای پیام/
یادش بخیر، سال ۶۸ من در یکی از روستاهای مرغا درس می خوندم ، مدرسه مون کوچک بود و روزای بارون کلاس ما در یک چادر برگزار می شد. سختی های زیادی داشت ولی الان همه ش خاطره شده برامون . یادش بخیر