کوچ اجباری، زیر آب رفتن بیش از ۳۰ روستا، افزایش جمعیت شهر، زیرآب‌رفتن هزاران‌هکتار جنگل بلوط، حوادث بیشمار نظیر سقوط مینی‌بوس، تغییر اقلیم، مسدود شدن جاده‌های روستایی و … گوشه‌ای از معضلاتی‌است که سدکارون۳ برای ایذه رقم زد.
شاید پیش خود بگوییم این‌موارد بخشی از هزینه‌های پیشرفت و توسعه یک منطقه است اما سد برای ما نه توسعه داشت و نه پیشرفت.
این نیروگاه، یک سد محکمی نیز برای عدم ارتباط به محیط پیرامون خود ایجاد کرده و هیچ تعامل خاصی با شهرستان ندارد.
اطلاعی از تولید سال جاری نیروگاه سدکارون۳ در دست نیست اما طبق آمار سال ۹۵، این سد برق آبی با تولید متوسط انرژی ۴ هزار و ۱۷۲ گیگاوات ساعت در سال یکی از اصلی ترین سدهای برق آبی کشور به حساب می‌آید.
طبق آمارهای غیررسمی، تمام برق تولید شده این سد صادر می‌شود و یک منبع عظیم جاری برای وزارت نیرو به‌شمار می‌آید.
نکته اصلی این ماجرا، مسئله ارزش افزوده و مالیات این نیروگاه عظیم است که طبق آمار کسب شده، ریالی از آن به اداره ایذه نمی‌رسد و اگر پرداختی وجود داشته باشد در استان صورت می‌گیرد.
اگر مسئولان و نمایند‌گان ادوار مختلف شهرستان به جای پیگیری و کنکاش در دیگر وزارت‌خانه‌ها، پیگیر ارزش افزوده و سهم شهرستان از وزارت نیرو بودند، شاید ما هنوز درگیر جاده‌های روستایی، زیرساخت‌های حداقلی و آسفالت معابر شهری نبودیم!
انتهای پیام/*
