البته اصلاح باید اصولی باشد و اصول نیز در منظر و معرض نگرش های صادقانهی اصلاحی منظور شوند. به تعبیری دیگر، اصلاح راستین هرگز با اصول منافاتی ندارد و اصول راستین نیز از نگرش اصلاحی راستین رخ برنمی تاباند و بر سیمای خوش منظر آن به صلابت و رضایت ،تبسمِ تایید میزند.
آری؛ هرگونه اصول و اصلاحی که مردم را بسوی خداباوری، مبارزه بافقر، فساد و رانت خواری، تقیّد به مبانی دینی، جلوگیری از تبعیض و بی عدالتی، حفظ آزادی های فطری و الهی، صیانت از عزت ملّی، حاکمیت مردم سالاری اسلامی، آخرت باوری و دنیا آبادی، مجاهدت علمی و عملی برای مسلمین، مظلومان و محرومان، روشنگری و روشنفکری(نه روشنفکرزدگی)، تفکّر و تعقّل (نه تحجر و تنسّک)، تقیّد و تعهد(نه تبختر و تهتّک) و… به نحوهای حق و مقبول (عملاً و عیناً) فراخوانی و دعوت کند، ستایش برانگیز، معقول، قابل انتخاب و متابعت است.
همان گونه که اصول گرایی واصلاح طلبی توأمان حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) تئوریسین حکومت مردم سالاری دینی، در امتداد خط سرخ اصول گرایی و اصلاح طلبی قبلهی عبادت و شهادت حضرت امام حسین( علیه السلام) بوده و خواهد بود.
اما اینک نیز ملت بزرگ ایران در دو راههی انتخاب، همواره پیروز و ظفرمند خواهد ماند چراکه “عظمت حضور” شیرین ترین و عزیز ترین نوع پیروزی خواهد بود.
هومان مرادی اشکفتی
انتهای پیام/*
رئیسی جمهور