۱۲ آذر مصاف با ۳ دسامبر روز جهانی معلولان نامگذاری شدهاست، سازمان جهانی بهداشت، آمار تعداد معلولان در جوامع گوناگون را ۱۰ درصد اعلام کرده است، این یعنی معلولان جزیی مهم از جامعه ما در تشکیل میدهند و باید توجهی به همین میزان به آنها شود.
پر بیراه نیست اگر بگوییم که بزرگترین مشکل و دغدغه معلولان و کمتوانان، دسترس ناپذیری شهرها و ناسازگاری و تطابق نداشتن شیوه طراحی شهرها با نیازهای افرادی است که درجاتی از کم توانی جسمی و یا ذهنی دارند، در ایذه بحث مناسب سازی شهر برای معلولان چیزی شبیه فاجعه است!
برای بررسی این مورد کافیست خیابان اصلی ایذه یعنی خیابان امام خمینی را از ورزشگاه تختی تا درمانگاه تامین اجتماعی با پای پیاده طی کنید، حالا تصور کنید یک معلول ویلچر نشین، کم بینا و نابینا قصد داشته باشد این مسیر را طی کند !
اکثر ادارات، بانکها و اماکن عمومی مانند فروشگاهها و پاساژهای ایذه نیز همین وضعیت رو دارند و در زیرساختهای ایذه، معلولان مورد غفلت واقع شدهاند.
آقایان ! بانوان ! معلولان مثل ما شهروندان این اجتماعاند، آنهم نه شهروندان درجه دو که شهروندان درجه اول. از همان حقوقی برخوردارند که همه ما برخورداریم و اگر کمبودی هست و از حقوقی محروم مانده اند مقصر ماییم که برادران و خواهران و همشهریان خود را از اصلی ترین حقوقشان تنها بدلیل معلولیت محروم کردهایم.