عصر ایذه: مردم، هفته گذشته قلب‌های‌شان را روی دست‌های‌شان گرفتند تا ماهیان صیدشده را در آغوش تنگ بلورین دل‌های‌شان کشند. دست‌ها بود که بسوی عاشقان صیدشده دراز می‌شد؛ اشک‌ها بود که بر گونه زن و مرد و پیر و جوان، روان بود.
می گویند ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است اما… مادران شهیدان غواص، ماهیان‌شان را از خاک گرفتند و تازه بودند آن هم ۲۵ سال پس از صید. ماهیان شان را شکارچیان با دست بسته به دام انداختند؛ اما صید صیادی شدند که برای شان تور پهن کرده بود تا آنان را به دام عشق خویش بیندازد.
مردم، هفته گذشته قلب‌های‌شان را روی دست‌های‌شان گرفتند تا ماهیان صیدشده را در آغوش تنگ بلورین دل‌های‌شان کشند. دست‌ها بود که بسوی عاشقان صیدشده دراز می‌شد؛ اشک‌ها بود که بر گونه‌های زن و مرد و پیر و جوان، روان می‌شد؛ انگشت‌ها بود که تابوت‌ها را نوازش می‌کرد و چشم‌ها بود که در برهوت پایتخت، در پی چشمه‌های جوشان عشق و ازخودگذشتگی، می‌جوشید و لبریز می‌شد.
جای ماهی کجاست؟ در دریا
پس چرا زیر خاک‌ها بودند؟
ماهی و خاک! قصه تلخی است
کاش در آب‌ها رها بودند
پس چرا زیر خاک‌ها بودند؟
ماهی و خاک! قصه تلخی است
کاش در آب‌ها رها بودند
دست بسته به شهر آوردند
صد و هفتاد و پنج ماهی را
ماهی و دست بسته زیر خاک!
من نمی فهمم این سیاهی را
این نماهنگ تقدیم به همه شهیدان دریادل ایران اسلامی و زمینه‌سازان ظهور فرزند عالمگیر رسول‌الله(ص).
مشرق
