برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا، که به اختصار HAARP نامیده میشود، یک برنامه بسیار مهم و سری ارتش ایالات متحده بوده که واقعیت آن کمتر شناخته شده است و هر از گاهی مورد بحث و مناغشات گوناگون قرار میگیرد. این پروژه مجموعهای از ۱۸۰ آنتن آلومینیومی به ارتفاع ۵/۲ متر را شامل میشود که در زمینی به مساحت ۲۳ هکتار در ایالت آلاسکا نصب شده است. این آنتنها میتوانند امواجی با طول موج کوتاه را به لایه یونوسفر زمین ارسال کنند. با این که دسترسی به اطلاعات این پروژه ممنوع است، عدهای از پژوهشگران دلایلی مبنی بر استفاده از پروژه هارپ توسط ارتش آمریکا، به منظور جنگ الکترومغناطیسی با هدف پوشش تمام جهان تا سال ۲۰۲۰ را یافتهاند. عدهای از پژوهشگران هم اعتقاد دارند که این پروژه میتواند برای تغییر آبوهوا، ایجاد زلزله وسونامی و مختل کردن ارتباطات در نقاط مختلف جهان و بسیاری موارد دیگرکاربرد داشته باشد.
بیشتر جنبههای این پروژه به بهانه امنیت ملی محرمانه است و بنابراین استفاده از هارپ و دانش الکترومغناطیس در زمینه جنگ در هالهای از ابهام قرار دارد. بر اساس اطلاعات وبسایت رسمی این پروژه :
هارپ، یک کوشش علمی با هدف مطالعه خصوصیات و رفتار لایه یونوسفر جو زمین، با تاکید خاص بر روی استفاده از آن برای ارتقای سیستمهای ارتباطی و تجسسی با کاربردهای غیرنظامی و نظامی است. یونوسفر یک لایه نازک بالای جو زمین را تشکیل میدهد که از سطح زمین تقریبا ۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر فاصله دارد. وبسایت رسمی این پروژه اذعان میکند که فرکانسهای الکترومغناطیسی میتوانند برای ایجاد آتشهایی از نوع قوس الکتریکی و پرتوهای انرژی از طریق برانگیختگی قسمتهای محدودی از یونوسفر به کار گرفته شوند.
عدهای از دانشمندان عنوان میکنند که آشفتگی هدفمند در لایه حساس یونوسفر میتواند پیامدهای بسیار وخیمی بهدنبال داشته باشد. محققین نگران پروژه هارپ، مانند دکتر Michel Chossudovsky از دانشگاه اتاوا و دکتر Nick Begich از دانشگاه آلاسکا دلایلی ارایه دادهاند که میگویند این آشفتگیها میتوانند سونامی و زلزله ایجاد کنند. دو برنامه مهم و مستند؛ یکی در شبکه تلویزیون ملی کانادا CBC و دیگری در شبکه History به خوبی به عملکرد هارپ میپردازند. برنامه شبکه CBC به این نکته اشاره میکند:
نگرانی در مورد پروژه هارپ فقط یک فرضیه فریبکارانه نیست. در ژانویه ۱۹۹۹ اتحادیه اروپا از این پروژه به عنوان نگرانی جهانی یاد کرد و مصوبهای را صادر کرد که بر اساس آن باید در مورد خطرات سلامتی و زیستمحیطی هارپ شفاف سازی صورت گیرد. با وجود این نگرانیها، مسئولین هارپ اصرار دارند که این پروژه چیزی بیش از یک کار تحقیقاتی برای بهبود سیستم های ارتباطی نیست!
مطابق بند ۲۴ از بیانیه اتحادیه اروپا، از آنجایی که هارپ به عنوان یک سیستم با توانایی تاثیر بر محیط زیست از فاصله دور شناخته میشود، این اتحادیه در مورد پیامدهای قانونی، اخلاقی و اکولوژیکی آن نگران است و عقیده دارد که این موارد باید پیش از ادامه هرگونه آزمایش و تحقیق تحت عنوان پروژه هارپ، از سوی یک سازمان بیطرف بین المللی مورد بررسی قرار گیرند. این سند همچنین بیان میکند که اتحادیه اروپا از این که دولت ایالات متحده در این مورد هیچ گونه مدرکی به کسی ارایه نمیکند، متاسف است.
شبکه History در این مورد یک ویدیدی ۴۵ دقیقهای دارد که به موارد زیر اشاره میکند:
سلاحهای الکترومغناطیسی نامرئی نیروی صدها صاعقه را دارند و میتوانند موشکهای دشمن را در آسمان بسوزانند؛ یا باعث کوری سربازان دشمن و سوختن پوست آنها در میدان نبرد شوند. اگر این اسلحهها روی یک شهر بزرگ به کار گرفته شوند فقط در زمان چند ثانیه تمام تجهیزات الکترونیکی شهر را مختل میکنند. سلاحهای الکترومغناطیسی از انرژی مستقیم برای تولید پالسهای قدرتمند الکترومغناطیس استفاده میکنند.
انرژی مستقیم یک تکنولوژی قوی است که از طریق داغ کردن یونوسفر، آبوهوا را به یک جنگافزار مخوف تبدیل میکند. تصور کنید از یک طوفان برای نابودی یک شهر استفاده شود؛ یا گردباد، یک ارتش را در صحرا گرفتار کند. اگر یک پالس الکترومغناطیس بالای یک شهر تولید شود کمترین اثر آن اختلال و از کار افتادن تمام تجیزات الکترونیکی موجود در شهر است. ارتش آمریکا تحقیقات زیادی در مورد استفاده از آبوهوا به عنوان جنگافزار انجام داده است.
برای کسانی که هنوز در مورد ویرانگر بودن اسلحههای الکترومغناطیسی تردید دارند، یک مطلب از معتبرترین روزنامه نیوزیلند New Zeland Herald را بازگو میکنیم:
براساس اطلاعات فاش شده، در ساحل Auckland محرمانهترین آزمایشات نظامی برای تولید یک نوع بمب با استفاده از امواج جزر و مد، در حال تکمیل شدن است. مقامات عالی رتبه نظامی ایالات متحده میگویند: این پروژه تکمیل شده و به اندازه بمب اتم موثر است. این همان بمب سونامی است که پروژه Seal نامیده میشود و یک سند ۵۳ ساله در وزارت امور خارجه و وزارت بازرگانی آمریکا دارد.
اگر ارتش آمریکا نیم قرن پیش یک جنگافزار به دست آورده است که میتواند سونامی تولید کند هم اکنون چه اسلحههای مرگباری در اختیار دارد و چرا هنوز هم اطلاعات مربوط به یک اسلحه پنجاه ساله عمومی نشده است؟ به روشنی میدانیم که ارتش آمریکا به تکنولوژی تولید سونامی و زلزله در نقاط مختلف جهان دست یافته است و اکنون ما باید توجه جهان را به این موضوع حیاتی جلب کنیم. بسیاری از پروژههای امنیتی فوق سری در ارتش و دولت آمریکا وجود دارد که افراد انگشت شماری در مورد آنها آگاهی دارند و اطلاعات مربوط به این پروژهها سالها و دههها بعد نیز به صورت فوق سری باقی میماند. نمونههای زیادی از پروژههای نظامی مهم وجود دارد که دور از چشم مردم تکمیل شده و هنوز هم کسی خبری از آنها ندارد!
پروژه بزرگ منهتن که به تولید اولین بمب اتم انجامید، یکی از این موارد است که برای پشتیبانی از این پروژه یک شهر کامل در کوههای Oak Ridge ایالت تنسی ساخته شد و به حدی محرمانه بود که حتی فرماندار ایالت هم از وجود این شهر بیخبر بود!
هواپیمای بمب افکن مخفی که سالیان طولانی کاملا محرمانه بود و هنوز هم پس از عمومی شدن اطلاعات آن، جنبههای محرمانه زیادی در رابطه با قابلیتهای آن وجود دارد، نمونه دیگری از این پروژهها است.
این یک واقعیت است که استفاده از یک ارتش به خوبی سازمان یافته و تجهیزات هوشمند، به معنای کسب قدرت بیشتر در جهان است؛ بنابراین آنچه که یک کشور را در مقایسه با همپیمانان و مشتریهای تسلیحات نظامی در موضع برتر قرار میدهد، پروژههای محرمانهای همانند هارپ است!
عده ای از پژوهشگران پرسشهایی در مورد ارتباط هارپ با برخی از حوادث مصیبتبار جهان مانند زلزله هائیتی، سونامی اندونزی و تندباد کاترینا مطرح کردهاند. آیا اینها میتوانند در نتیجه آزمایشات پروژه هارپ باشند؟ در واقع این حوادث میتوانند به دلیل از کنترل خارج شدن آزمایشهای این تکنولوژی ویرانگر بوده باشند. البته این گونه حادثهها در نتیجه عوامل طبیعی هم رخ میدهند اما اگر بیشتر تحقیق کنیم، درخواهیم یافت که هنگام این حوادث نورهایی ناشناخته مشاهده شده است. مشاهده این نورها با اینکه میتواند دلیلی محکم برای برانگیختگی یونوسفر باشد، باز هم یک دلیل قطعی نیست ولی به دلیل قابلیتهای شناخته شده و ناشناخته این جنگافزار پرسشهای بسیاری در ذهن باقی میماند.
همانطور که در مقاله مربوط به اختراعات تسلا اشاره شد، متاسفانه در موارد بسیاری از تکنولوژی و دانش بشری برای نابودی بشریت و تهدید محیط زیست استفاده میشود. آگاهی و کوشش برای به دست آوردن سهم بیشتر از دانش جهانی، کمترین کاری است که میتوانیم به منظور جلوگیری از این گونه کاربردهای تکنولوژی انجام دهیم.
منبع: آی تی رسانه
