به گزارش عصر ایذه، روستای رکعت از توابع بخش دهدز، به دلیل مجاورت با دریاچه سد کارون۳، آب و هوای معتدل، باغات متعدد و به تازگی با احداث ویلاهای زیبا به یکی از قطب های گردشگری منطقه دهدز تبدیل شده است.
متن و تصاویر زیر در وصف این منطقه توسط یکی ازمخاطبان عصر ایذه برایمان ارسال شده است.
گاهی دلم برای روزهای شاد کودکیم تنگ میشود، همیشه پدر و مادرم خاطراتی از یک روستای برایمان تعریف می کردند، خاطراتی از روزهای زیبا و فراموش نشدنی در یک روستای رویایی
بالاخره، پس از چندسال پدرم ما را به مکانی حیرت آور برد جایی که روزهای کودکیش را آنجا سپری کرده بود.
روستایی زیبا که برای دیدنش لحظه شماری میکردم، رکعت(رکعت علیا، رکعت سفلی) روستایی که در منطقه کوه های منگشت و منطقه حفاظت شده شالو در حومه بخش دهدز، شهرستان ایذه واقع شده است.
درکنار رودخانه مردم زیادی منتظر بارج بودند تا به خوانه های خود در روستاهای دیگری مانند شیوند، سادات موسوی و … بروند و گردشگران زیادی از شهرهای مختلف برای دیدن این منطقه شگفت انگیز اومده بودند.
پس از چند دقیقه عبور از دریاچه سد کارون۳، به خانه باغی که رو به رودخانه بود رسیدیم، بوی شکوفه ها از چند متری خانه احساس می شد، حیاط پر بود از درختان هلو، پرتغال، نارنگی، انگور، انار و ….
شب را در یک ویلای کوچک و زیبا در گوشه باغ ساخته شده بود، سپری کردیم. دیدن کارون باشکوه از پشت پنجره چقدر زیبا و خاطره انگیز بود.
شما می توانید کوه های منگشت، بارج ها و قایق هایی که از دریاچه عبور می کنند ببینید. وای، چقدر طلوع و غروب خورشید اینجا زیباست.
In the Name of Allah
Sometimes I missed my happy childhood alot.Those days my dad had us around him and told us about the lovely and unforgetable days of living in village. Eventually, after a couple of years, he took us to the astonishing place where he spent his childhood. A lovely village that I couldn’t wait to visit.
Rakat( Rakat-e Olya, Rakat-e Sofla) is a village in the general areas of the Mongasht and Shaloo protected area near Dehdez district of Izeh in Khuzestan Province, Iran. It took us 30 minutes to get there. By the riverside, there were so many peole waiting for a barge to take them to their homes in villages like Sheyvand and a lot of other people coming from different cities to see this wonderful neighborhood. Among them, there was a little girl with an innocent face and pretty eyes glued at me with a cheerful smile . As we entered the garden, I could smell the blooming trees. Peach, orange, tangerine, grape, pomegranate, and so many other trees which my dad care a lot about because they revive my grandpa’s memory. And the most impressive one is the one oak tree which is firm and durable and a symbol of my great tribe, Bakhtiari’s resistance. I’m very interested in my people’s history and origin. For those of you who do not know, Bakhtiari is a relative large tribe in Iran. It’ a very ancient tribe with its own language, customs, and behaviors. A small lovely villa has been built in the corner of the garden in which we spent the nights. It’s charming to see through the window the glorious Karoon river looking gentle and pleasing. You can see the mongasht mountains, the barges and boats too. Wow, what a beautiful sunrise and sundset here. It’s unpleasant to leave here , but we should go to work.
I invite you to visit this lost heaven.
Don’t linger…
گزارش و عکس: آمنه کاوسی
انتهای پیام/*
