به گزارش عصر ایذه، می‌توان این نتیجه را برای تیمی که در المپیک لندن سه مدال طلا کسب کرد ناکامی بزرگی دانست که باید ابعاد مختلف آن موردبحث قرار گیرد.
اولین بحث، انتخاب کشتی گیران است، این مسأله کامل درست است که حق انتخاب کشتی گیران با کادر فنی است اما آیا محمد بنا در انتخاب نفرات اعزامی درست عمل کرده است؟
تیم ملی ما همان تیم ۲۰۱۲ لندن بود با ۴ سال افزایش میانگین سنی، از سوریان نابغه گرفته تا نوروزی و رضایی و اخلاقی و عبدولی و باباجان زاده، آیا جز این نفرات، کشتی ما کسی را ندارد؟
از وزن ۵۹ و حمید سوریان آغاز کنیم که الحق و الانصاف بارها و بارها دل مردم را شاد کرد، ولی مهرداد مردانی‌ها و سامان عبدولی ها چه؟ شاید اگر فرصتی به آنها داده می‌شد نتیجه بهتر از این می‌شد، قدرت جوانی و انگیزه بالا به همراه تکنیک زیادشان می‌توانست برگ برنده آنها باشد!
یا در وزن ۸۵ کیلوگرم که رامین طاهری تا یک قدمی المپیک هم پیش رفت اما دستش از المپیک کوتاه ماند، رامین طاهری با عملکردی که از خود در مسابقات مختلف نشان داده بود به‌نوعی خود را به رخ کادر فنی کشاند اما بازهم با قلم قرمز بنای کشتی فرنگی روبرو شد.
در سنگین‌وزن امیرقاسم منجزی را داشتیم، منجزی که در آخرین جدال با باباجان زاده وی را شکست داده بود می‌توانستند نمایندگان شایسته‌ای برای کشورمان باشند.
در ۶۶ کیلوگرم شاید ناداوری تا حدودی یقه نوروزی را گرفته باشد ولی شاید اگر محمدعلی گرایی یا مهدی زیدوند و یا کشتی گیران دیگرمان راهی ریو می‌شدند کار به اما و اگر در داوری نمی‌کشید.
بحث دوم این است که بعد از المپیک لندن و نتیجه خارق‌العاده کشتی فرنگی چه اتفاقی افتاد؟ متأسفانه در آن مقطع بدترین تصمیم گرفته شد و بنایی که می‌توان به جرات گفت کشتی فرنگی ما را ساخت از تیم خودش دور شد، تیمی که مثل بچه‌اش پرورشش داده بود، پس حالا و بعدازاین المپیک نیز نباید انتظار معجزه از وی داشته باشیم.
درنهایت باید به این نکته اشاره کرد که محمد بنا را باید بدون کوچک‌ترین شبهه‌ای بهترین مربی ایران و شاید جهان بدانیم و حتی نباید فکر تغییر در کادر فنی را به ذهنمان راه بدهیم.
این نکته نیز باید مدنظر باشد که تا قبل از محمد بنا، کشتی فرنگی ما در کل ادوار المپیک تنها دو مدال کسب کرده بود، اما بهترین‌ها نیز ایراداتی دارند که باید برطرف شوند.
همان‌طور که فدراسیون کشتی و وزارت کشور باید امکانات موردنیاز وی را در اختیارش قرار دهند تا به‌جای فکر غذا و سایر مسائل، انرژی‌اش را روی شاگردانش بگذارد.
انتهای پیام/*
